جمهوری اسلامی از دو سو تابع این موضوع است، در وهله اول، اصل پنجاهم قانون اساسی هرگونه آلودگی زیست‌محیطی ممنوع شده و برخورداری همه شهروندان از محیط‌زیست سالم را تبیین کرده است و در قوانین عادی نیز نهادهای دولتی مکلف به تلاش و مدیریت آلاینده‌ها و برخورداری همه شهروندان به داشتن محیط زیست پاک و سالم شده‌اند. از سوی دیگر براساس ماده 9 قانون مدنی تمامی عهدها و قراردادهای بین‌المللی که طبق اصول قانون اساسی تشریفات قانونی شدن را سپری کرده‌اند در حکم قانون داخلی بوده و از اعتبار و الزام برخوردارند و براساس این امر که ایران بسیاری از عهدها و کنوانسیون‌های بین‌المللی در حوزه محیط‌زیست را پذیرفته و تصویب کرده است این حق برای مردم و هر شهروندی وجود دارد تا از محیط‌زیست سالم و پاک برخوردار باشند. جدای از این، اسلام و متون فقهی ما نیز در قالب اصول و قواعد شرعی و فقهی بر این مسئله تاکید دارند. این حق جزو حقوق طبیعی مردم قرار و در شمار حقوق بنیادین آنان جای می‌گیرد. مردم مستحق آلودگی هوا نیستند. همگان می‌دانند که سلامتی و بهداشت و جان مردم در آلودگی هوا در خطر است. سالانه خسارات زیادی به شهروندان و جامعه بابت آلودگی هوا وارد می‌شود و دولت طبق قوانین مختلف و متعدد مکلف به اتخاذ برنامه و هدایت و کنترل آلودگی هوا است و هرگونه قصور و کوتاهی در این زمینه نقض آشکار قانون اساسی و حقوق شهروندی است زیرا با حیات و سلامتی و جان همه شهروندان ارتباط دارد. یادمان باشد، صاحبان این جامعه مردم هستند مردمی که شایسته برخورداری از هوای پاک و سالمند؛ زیرا این حق طبیعی آنان است. 
*دکتر در حقوق بین‌الملل و وکیل پایه یک دادگستری